Те видов прв пат кога помина во центарот на кружницата. Те сакам како равенка со две непознати. Се однесуваш кон мене како тангенс и котангенс. Зошто некогаш не скршнеш, па нашите патни линии да се пресечат во една точка. Кога мислам на тебе, помислувам на дропки и на систем од линеарни функции. ЗОШТО СЕКОГАШ КАЈ МЕНЕ СИ ДИГНАТ НА КВАДРАТ. Зошто секогаш сме еквивалентни еден кон друг. Те гледам како множество составено од парни и непарни броеви. Ме заведуваш во црвениот фокус т.н.триаголник. Ме следиш како Џ и Ѕ, ме обозаваш како логоритамска таблица. Кога те гледам ми нудис рамностран триаголник, а знам и сигурна сум дека ме сакаш како глобус унија, исполнета со + и -, со множење и делење. Зошто не можам да те заборавам како што ја заборавам саканата математика. Кажи ми равенко непозната, зошто те сакам?????